Różaniec to potężna broń, za pomocą której możemy walczyć z egoizmem i namiętnościami. Broń, która rozwija w nas cierpliwość, pokorę i miłosierdzie. I wreszcie: broń, która pozwoliła ludzkości zwyciężyć w niezliczonych bitwach: duchowych i nie tylko.
Różaniec zawsze cieszył się pełnym poparciem Stolicy Apostolskiej, a poszczególni papieże wielokrotnie zachęcali wiernych do jego odmawiania. Ich różańcowe nauczanie było owocem nie tylko osobistej gorliwości i pobożności maryjnej, ale też głębokiego doświadczenia, które przekonywało ich o niezwykłej skuteczności różańca – wspaniałej modlitwy uwielbienia Matki Najświętszej a zarazem potężnej modlitwy wstawienniczej, jaką Maryja zanosi z nami do tronu Bożego.
Zapoznajmy się z kilkoma zachętami, jakie w długiej historii różańca zostały skierowane do nas, wiernego ludu Bożego.
„Różaniec każdego dnia uzyskuje dla chrześcijaństwa nowe błogosławieństwa.” (Urban IV)
„Potrzeba Boskiej pomocy nie jest dziś wcale mniejsza niż wówczas, kiedy wielki św. Dominik zaprowadził odmawianie różańca dla uleczenia powszechnych ran. I my, szukając takiego samego lekarstwa przeciw podobnemu złu, nie wątpimy, że modlitwa ta, z wielką korzyścią dla świata katolickiego wprowadzona, przyczyni się bardzo do ulżenia klęsk i nieszczęść czasów naszych. Dlatego to usilnie zachęcamy wszystkich chrześcijan, aby starali się, czy to publicznie, czy we własnych domach i na łonie rodziny, odprawiać nabożeństwo różańcowe, aby je mieli w ustawicznym używaniu.” (Leon XIII)
„Różaniec, jest najpiękniejszym kwiatem ludzkiej pobożności i najbardziej owocnym źródłem łask.” (Benedykt XV)
„Wierni w każdym wieku, zarówno w publicznym nieszczęściu, jak i w prywatnej potrzebie, zwracają się z błaganiem do Maryi, aby mogła przyjść im z pomocą przeciw smutkom ciała i duszy. I nigdy nie oczekiwał nikt Jej pomocy na darmo, jeżeli prosił o nią w pobożnej i ufnej modlitwie (…) Pośród różnorodnych modlitw błagalnych, jakim z powodzeniem zwracamy się do Dziewiczej Matki Boga, różaniec bez wątpienia zajmuje szczególne i osobne miejsce (…) Jeżeli ludzie w naszym stuleciu z szyderczą pychą odrzucają różaniec, to niezliczona ilość świętych mężczyzn i kobiet zawsze go bardzo ceniła. Odmawiali go z wielką pobożnością i w każdej chwili korzystali z niego jako z potężnej broni, aby zmusić demona do ucieczki, aby zachować uczciwość w życiu, aby łatwiej nabywać cnotę, a na świecie uzyskać prawdziwy pokój między ludźmi.” (Pius XI)
„Pragniemy, aby przede wszystkim w rodzinach znowu wszędzie zakwitł zwyczaj odmawiania różańca(…) Jeśli pragniecie pokoju w swej rodzinie, odmawiajcie różaniec.” (Pius XII)
„Różaniec jest wybornym środkiem modlitwy i medytacji przybierających formę mistycznego wieńca, w którym modlitwy «Ojcze nasz», «Zdrowaś Maryjo» i «Chwała Ojcu» są splecione z medytacją nad wielkimi tajemnicami naszej wiary.” (Jan XXIII)
„Nie rezygnujcie z praktykowania maryjnego różańca. Jest to forma modlitwy bardzo miła dziewiczej Matce Bożej i tak bardzo zalecana przez Najwyższych Pasterzy.” (Paweł VI)
„Źle się dzieje ze światem, bo jest w nim więcej bitew niż modlitw.” (Jan Paweł I)
drewniany różaniec z krzyżykiem